جهان فرصت مستی آدم است

ناشعرهایی که حاصل خماری ابدیست وگرنه شعر را جز به مستی نمی توان سرود و مست را با شعر چه کار!؟

جهان فرصت مستی آدم است

ناشعرهایی که حاصل خماری ابدیست وگرنه شعر را جز به مستی نمی توان سرود و مست را با شعر چه کار!؟

نمیخواهم نه نقاشی نه خط را 

                                   نه موسیقی نه این شعر غلط را 

نشان ده ای جنون عشق یک بار 

                                    به من آن گونه که هستی خودت را 

 

چه اشراقی، چه حالی ،ماه بانو ؟!

                                 چه پروازی،چه بالی،ماه بانو؟! 

ازان شبهای مهتابی گذشته

                                  حدودا هفت سالی ماه بانو!