جهان فرصت مستی آدم است

ناشعرهایی که حاصل خماری ابدیست وگرنه شعر را جز به مستی نمی توان سرود و مست را با شعر چه کار!؟

جهان فرصت مستی آدم است

ناشعرهایی که حاصل خماری ابدیست وگرنه شعر را جز به مستی نمی توان سرود و مست را با شعر چه کار!؟

چشمهایت

پرهایم رانچین 

        چشمهای تو آنقدر گرم هست 

            که این کفترتنبل 

              ـ دراین زمستان سرد ـ

               به هیچ جا نرود 

                 قیچی راببند 

                     چشمهایت رابگشا  ؛ نازنین!

حوصله

حافظ نوشت: شراب  

 

ما خواندیم:آب 

 

حوصله ی شر نداشتیم